Έζησε μόνος, πέθανε μόνος. Το όνομά του ήταν Ραφαέλ.

Αυτός είναι ο τίτλος ενός πολύ συγκινητικού άρθρου το οποίο αναφέρεται σε έναν άτυχο άστεγο που βρέθηκε παγωμένος  στο κέντρο του Παρισιού. Ιστορίες ανθρώπων που έζησαν άστεγοι και πέθαναν μόνοι και εγκαταλελειμμένοι υπάρχουν παντού. Η ιστορία του Ραφαέλ, δυστυχώς,  είναι μια ιστορία που συνεχώς επαναλαμβάνεται.
«Δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα γι΄ αυτόν τον άνθρωπο. Ένα πράγμα είναι βέβαιο: πέθανε μόνος και εγκαταλελειμμένος». Κριστόφ Λουί,πρόεδρος της οργάνωσης Νεκροί του δρόμου

Ιστορίες ανθρώπων που έζησαν άστεγοι και πέθαναν μόνοι και εγκαταλελειμμένοι υπάρχουν παντού, ακόμα και στα πιο αναπτυγμένες κοινωνίες, γιατί δυστυχώς η ανοχή απέναντι στην απόλυτη εξαθλίωση εξακολουθεί να υφίστανται όσο και η αντοχή εκείνων που την υπομένουν.

Δεν ήξεραν τίποτα γι΄ αυτόν τον άνθρωπο. Μόνο ότι βρέθηκε νεκρός πέντε ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα στην place de la Concorde, την πιο όμορφη πλατεία του Παρισιού. Οι φύλακες τον
έβλεπαν βέβαια εδώ και τρεις μήνες να κοιμάται στην «αποθήκη Τuck», ήταν καμιά σαρανταριά χρονών, γκρίνιαζε όταν του έλεγαν να παραμερίσει για να καθαρίσουν, αλλά κατά τα άλλα ήταν
ευγενής, κάθε πρωί έλεγε bonjour με μια προφορά «που θύμιζε λίγο Ανατολή». Τις οκτώ κουβέρτες του τις αποθήκευε σε έναν σκουπιδοτενεκέ, όπου άφηνε και το σακίδιό του τα απογεύματα
όταν πήγαινε βόλτα.
Αλλά εκείνη τη νύχτα, μια από τις πιο κρύες του χειμώνα αφού η θερμοκρασία έπεσε στους μείον τρεις, αποκοιμήθηκε χωρίς να σκεπαστεί. Φορούσε μόνο τα ρούχα του, τρία πουλόβερ, μια μπλούζα, δύο παντελόνια, έναν σκούφο. Δεν αναζήτησε καταφύγιο στην πλευρά της πλατείας που είναι κάπως προστατευμένη από τον αέρα, εκεί που λουφάζουν τα ποντίκια και
οι αρουραίοι. Δεν άναψε φωτιά για να ζεσταθεί. Φοβήθηκε ότι θα τον έπαιρναν χαμπάρι οι αστυνομικοί του 8ου Διαμερίσματος και θα τον έδιωχναν; Ή είχε αποφασίσει να πεθάνει;

Τον ονόμασαν «Άγνωστο της Κονκόρντ». Ήταν ένας από τους πολλούς  που πέθανε από το κρύο το χειμώνα του  2007, αλλά ο πρώτος που έχει το θράσος να το κάνει στο κέντρο του Παρισιού, λίγα μέτρα από το σημείο όπου ο Σαρκοζί γιόρτασε τη νίκη του, και μάλιστα παραμονές των δημοτικών εκλογών.

«Αφόρητο» χαρακτήρισε το γεγονός ο Πιερ Λελούς, υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος στο 8ο Διαμέρισμα, για να απαντήσει αμέσως ο δήμος ότι δεν έχει δικαίωμα να μιλά κάποιος που επί
επτά χρόνια δεν κούνησε το δακτυλάκι του για τους αστέγους. Κι ας έχουν δημοσιευτεί έρευνες που δείχνουν ότι το προσδόκιμο ζωής των αστέγων στη Γαλλία είναι τα 50 χρόνια, κατά 30 χρόνια μικρότερο από εκείνο του πληθυσμού...

«Στον άγνωστο αδελφό μας», έγραφε το σημείωμα που απέθεσε στον τάφο ο Κριστόφ Λουί, μαζί με ένα μπουκέτο χρυσάνθεμα. Ένας άλλος άφησε ένα λευκό αρκουδάκι. Κι ύστερα από μερικές μέρες αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Ο «Άγνωστος της Κονκόρντ» είχε γεννηθεί το 1966 στη Γερμανία από πατέρα με πολωνικό όνομα. Είχε μια ερωμένη κάπου στην Πολωνία. Είχε έλθει στο Παρίσι ψάχνοντας δουλειά. Η Αστυνομία τον είχε συλλάβει μια ημέρα του Οκτωβρίου σένα ποδήλατο από
αυτά του δήμου, που δεν το είχε πληρώσει. «Το είχαν εγκαταλείψει καιρό», δικαιολογήθηκε «νόμιζα πως ήταν τζάμπα». Τον φωτογράφισαν, του πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα, τον άφησαν. Τ΄ όνομά του ήταν Ραφαέλ. Ο πατέρας του ζει ακόμη στη Γερμανία.

Του Μιχάλη Μητσού / mmitsos@dolnet.gr ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ online