Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΕΓΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ...Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΊΝΑΙ

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΕΓΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ...Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΊΝΑΙ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "Ο Τύπος του Δρόμου"





                                        Η ιστορία του δρόμου
                           
(αντί προλόγου και συστάσεων)

Το 2000 οι άστεγοι του κέντρου της Αθήνας, της Πλάκας, του Συντάγματος, μετριούνταν στα δάχτυλα των δύο χεριών. Κινητοποιηθήκαμε από μία βασική κοινή πεποίθηση: ότι έπρεπε οι άνθρωποι αυτοί, που στερούνταν λόγου, συμμετοχής, ύπαρξης ουσιαστικά, να αποκτήσουν μία οντότητα. Μία οντότητα δομημένη μέσα από τη συμμετοχή τους στη συλλογικότητα, τη συμμετοχή τους στην κοινωνία, τη συμμετοχή τους στην ίδια τη ζωή. Σχηματίζουμε, λοιπόν, σταδιακά μικρές ομάδες αστέγων, οι οποίοι μέχρι τότε αποσυρμένοι, αποσχισμένοι από τη συναισθηματική τους φύση, ζούσαν απομονωμένοι και μόνοι στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας. 


Η πρώτη φορά που πήρε έκφραση αυτή η συλλογικότητα είχε ως αφορμή ένα θάνατο και μία κηδεία. Η κηδεία ενός αστέγου από την Κλίμακα και τους αστέγους σηματοδότησε τη γέννηση μίας δυναμικής διαδικασίας και παρέμβασης στο ζήτημα της έλλειψης στέγης στην Ελλάδα. Αυτή η διαδικασία στην απαρχή της περιλάμβανε δωρεάν τρόφιμα από τον κρεοπώλη σύντροφο μίας πόρνης, τη φροντίδα των αστέγων από έναν πρώην ουσιοεξαρτημένο, τη συγκέντρωση ρούχων και παπουτσιών από μία αποφυλακισμένη.


Οι αναμνήσεις χάνονται στο πέρασμα του χρόνου, το στίγμα όμως αυτών των φαινομενικά «παράδοξων» αναμνήσεων προσδιορίζει μέχρι σήμερα τη δουλειά μας με τους αστέγους. Δεν είμαστε ακαδημαϊκοί, δε μιλάμε θεωρητικά για ένα φαινόμενο το οποίο μελετάμε από την απόσταση ενός ασφαλούς γραφείου. Οι άστεγοι είναι συνάδελφοί μας, συνεργάτες μας, συνομιλητές μας. Η Κλίμακα, μέσω της συνεχούς ανάπτυξης και εξέλιξης μίας βιωματικής γνώσης της έλλειψης στέγης και του αποκλεισμού από την κατοικία, επεδίωξε όλα αυτά τα χρόνια την ανατροπή της συμβατικής αναπαράστασης του αστέγου, ως ένα μονοδιάστατο υποκείμενο του αστικού χώρου. Καταφέραμε με αγώνα, δουλειά και βαθιά επικοινωνία να προσδώσουμε στους αστέγους τις διαστάσεις που πραγματικά έχουν.  


Ωστόσο, τώρα, περισσότερο από ποτέ καλούμαστε να επενδύσουμε σε αυτή μας την εμπειρία και να την επαναξιοποιήσουμε προς όφελος όχι μόνο των αστέγων, αλλά της κοινωνίας γενικά. Η αστεγία στην Ελλάδα είναι πλέον ένα αναμφισβήτητο γεγονός, θεώρηση για την οποία αγωνιζόμασταν πολλά χρόνια, δεν αρκεί όμως πλέον η αναγνώρισή του. 


H έλλειψη στέγης, δεν είναι μία στατική εικόνα, μια επίκληση στον οίκτο του στεγασμένου. Είναι μία διαδικασία αποστέρησης, υλικών αγαθών, συναισθημάτων, σχέσεων, πολιτικών δικαιωμάτων και κοινωνικών κεκτημένων. Είναι η ανεπάρκεια του κοινωνικού, πολιτικού και θεσμικού πλαισίου, η ανεξέλεγκτη συνέπεια της κρίσης, η λαϊκή και κοινωνική ανοχή στον αποκλεισμό των διαφορετικών ή διαφοροποιημένων, η απουσία της συνοχής.


Σε αυτή τη βάση και με πυρήνα τους αποκλεισμένους, στοχεύοντας όμως εξίσου στους αποκλείοντες, ξεκινάμε το εγχείρημα που κρατάτε στα χέρια σας.

                  Άλλη μία ιστορία του δρόμου από τους τύπους του δρόμου. 


 Κυριάκος Κατσαδώρος
Πρόεδρος ΜΚΟ "ΚΛΙΜΑΚΑ"



 






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου